Şiirde bir mısranın ve bu mısrasına ait anlamın bir satırda tamamlanmaması ve ardından gelen mısralardan herhangibi birisinin ara yerinde sona ermesidir.Böyle şiirler mısra mısra değilde anlam bütünlüğüyle okunacak olursa şiirin nesir havası taşıdığı görülür. Esebiyat-ı Cedide’ciler serbest müstezadda anjanbmandan yararlanmışlardır. Genellikle Cenap Şehabeddin , Tevfik Fikret , Ahmet Haşim’in eserlerinde görülür.Cumhuriyet döneminde serbest ölçüyle yazılmış şiirde de anjabman görülür.
Yorumunuzu bırakın